Op 23 april 2017 overleed in Elst Anton Toebes.

Anton begon zijn studie in 1949 aan het Juvenaat H. Hart en werd in 1965 priester gewijd in Nijmegen. Hij verliet de congregatie in 1980.

Zijn echtgenote liet ons het volgende weten: 

Anton heeft in 1980 SCJ verlaten. In de eerste jaren na zijn uittreden heeft hij in een klooster in Deventer geweest, daar hij erg overspannen was.In 1984 is hij bij zijn echtgenote Mia en haar kinderen komen wonen.

Hij heeft gesolliciteerd naar allerlei functies en is adjunct-directeur geworden in een opvanghuis voor alleenstaande vrouwen en gebroken gezinnen in Nijmegen. Helaas is dit tehuis na enige jaren opgeheven, daar er geen geld hiervoor beschikbaar was. Hij is daarna bijles Latijn gaan geven en hij is ook taxichauffeur geworden, wat hij ontzettend leuk vond. Contact met mensen. Maar na 4 jaar mocht hij niet meer gaan rijden, omdat hij eerst een tia en daarna een kleine hersenbloeding kreeg. Hij is daarna heel veel vrijwilligerswerk gaan doen, o.a. bij Zonnebloem, lector in de kerk. En als er geen dirigent was in de kerk, was hij altijd bereid om te helpen. Anton was een lieve man en een geweldige opa.

Op 25 febrari 2017 is Henny van Riel uit/in Waalwijk overleden. Hij studeerde aan het Juvenaat H. Hart van 1953 tot 1958.

Zij familie heeft zijn nagedachtenis als volgt verwoord:.

Een bijzondere man is van ons heengegaan. Jij, de levensgenieter die gelukkig was met eenvoudige dingen, die genoot van wat de natuur ons te bieden heeft. Altijd stond je voor ons en vele anderen klaar. Daarom was het makkelijk om van je te houden.
Je groeide op als zevende in een gezin van negen kinderen. Als jonge tiener was je
enkele jaren in een juvenaat in Bergen op Zoom. Je trouwde met je grote liefde Greet met wie je meer dan vijftig jaar samen bent geweest. Jullie kregen twee kinderen en vijf kleinkinderen, allemaal jongens. Wat was je trots! Je hebt ze ontelbare mooie herinneringen nagelaten.

Bijna 25 jaar werkte je in de textielindustrie. Daarna volgde je je passie door samen met Greet een kiosk met bloemen en planten te beginnen in het zieken-huis in Waalwijk.
Kenmerkend was je droge humor, waarmee je vele mensen voor je hebt kunnen winnen. Door je brede kennis en ruime interesse was je prettig in de omgang.

Na het bericht dat je ongeneeslijk ziek was, heb je je snel herpakt en gedaan waar je goed in was: Genieten! Vele vrienden kwamen langs of namen je mee. In de korte tijd die je nog restte heb je een aantal bijzondere uitstapjes gemaakt. Je laatste weken heb je heel bewust afscheid kunnen nemen van vrienden en je gezin. Gesterkt door de laatste sacramenten en in het bijzijn van dierbaren ben je aan je finale reis begonnen. In onze harten leef je verder. Je laatste woorden waren: “Dank je wel” en dat is ook wat we jou willen zeggen!

Op 18 januari 2017 is Toon Hesius uit Lierop overleden. Toon was student op Christus Koning te Helmond van 1951 tot 1954.

Geboren en getogen op 't Eindje kwam zijn leven tot bloei. De liefde voor de dieren kreeg hij van huis uit mee. Koeien, kippen, varkens, schapen maar vooral de hond en paarden behoorden tot zijn topfavorieten.Zijn leven lang zijn dieren verzorgd in de
wei op 't Eindje. Met z'n blauwe overal aan en z'n petje op was hij helemaal in zijn sas.De lente was zi)n favoriete jaargetijde,
bomen weer volop in bloei, dartelende lammetjes en weer uitzien naar een veulentje.
Thuis werd hij in de watten gelegd door zijn Anneke. Hij was trots ap 'z'n goeike', de kinderen maar zeker ook op zijn kleinkinderen. '!k ben de rijkste mens van Lierop', zei hij altijd. ledereen was er welkom/ voor iedereen had hij altijd een
goed woordje. Hij was een praatjesmaker.

Hij kreeg veel kracht door zijn geloof en zette zich in voor de parochie op allerlei gebied. Veertig jaar lang heeft hij de kerststal
mee opgebouwd. Vele uitvaarten begeleid als acoliet samen met z'n 'grote vriend' de pastoor.
Zingen bij A Capella was zijn lust en zijn leven. Maar ook als hij niet zong wist hij vaak de juiste noot te raken.