Kees Veringmeier is op 5 november 1944 geboren in Schiedam en is op 78 jarige leeftijd op 29 augustus 2022 overleden in Borne (Overijssel).
Kees is in 1957 op het Juvenaat te Bergen op Zoom begonnen aan zijn SCJ-opleiding, welke hij in 1965 beëindigde op het Noviciaat te Asten.
Nadien studeerde Kees aan de Sociale Academie te Den Haag en de Voortgezette Opleidingen te Nijmegen.
In de zeventiger jaren werkte Kees ook bij het R.M.O. (Raad voor Maatschappelijke Opbouw) te Nijmegen. Het R.M.O. zorgde voor betere samenwerking tussen verschillende organisaties op het gebied van maatschappelijk opbouwwerk.

Door zijn vrijwilligerswerk bij het Sint Franciscus Liefdewerk (S.F.L.)  in Schiedam, waar pater J. van Kempen SCJ de directeur was, leerde Kees Corry Rost kennen. Zij trouwden samen en uit hun huwelijk zijn een zoon en dochter geboren en samen hebben zij 3 kleinkinderen.

Kees is als directeur van de landelijke Jeugdzorg in Den Haag werkzaam geweest en later in vele provincies. Hij heeft altijd zijn nek voor de jongeren uitgestoken, stond altijd voor hen paraat.
Hij is ook voorzitter van de NVSPH oftewel van de Nederlandse Vereniging van Sociaal Pedagogische Hulpverleners geweest.

Kees is actief geweest in de gemeenteraad van de gemeente Beuningen (Gelderland) en later in de Provinciale Staten van Gelderland.

Tot zijn afscheid op 06-01-2021 was Kees vicevoorzitter van het parochiebestuur van de Parochie H.H. Jacobus en Johannes.
Kees is vanaf 2002 tot zijn overlijden een deskundige en betrokken voorzitter geweest van de Uitvaartvereniging St. Barbara te Borne, waar altijd het belang van de vereniging en haar leden voorop stond.

Hij is 30 jaar lid van het zangkoor TCOV [ Twentse Christelijke Oratorium Vereniging] geweest, waarvan 12 jaar penningmeester.

Hij was altijd vrolijk en sociaal zeer betrokken en is na een kort ziekbed overleden.

Hendrikus Johannes Maria Braams werd op 30 mei 1937 in Rotterdam geboren en overleed op 12 juni 2022 op 85-jarige leeftijd in zijn woonplaats Puttershoek.

Als zesde van 10 kinderen, was Henk uitverkoren om in 1951 aan de SCJ-priesteropleiding op het Juvenaat te Bergen op Zoom te beginnen. In 1955 beëindigde hij die opleiding.

Henk heeft een prachtig leven gehad, waarin hij 58 jaar gelukkig getrouwd was met zijn vrouw Leny Braams - Stuijts. Samen kregen zij een dochter en een zoon en waren zij in het gelukkige bezit van 5 kleinkinderen waarvoor hij de leukst denkbare opa was.

Henk was een veelzijdig mens. Na een aantal banen in de logistiek bij verschillende bedrijven, bouwde hij zijn eigen succesvolle bedrijf op in Rotterdam op het gebied van verschepingen, douane-documentatie, overslag en opslag. Dit bedrijf heeft hij 25 jaar met plezier geleid.

Daarnaast schilderde hij zijn hele leven en hield van tuinieren in zijn tuin die een prachtige verzameling rozen bevatte.

Hij had dierbare herinneringen aan zijn tijd op het Juvenaat in Bergen op Zoom. Aangezien hij een ijzeren geheugen had voor belangrijke en onbelangrijke zaken in het leven, vertelde hij vaak over de dagelijkse rituelen, zijn studie, de studiegenoten en paters op het Juvenaat. 

Zijn dochter schreef “Mijn lieve vader was de beste vader die we ons hebben kunnen wensen; lief, geduldig, veelzijdig, creatief, begaan, vol humor en geliefd door allen die hij tegenkwam op zijn pad. Hartelijk dank voor het plezier wat hij steeds weer beleefde aan het lezen van Loopmare”.

Gerrit van der Meer is in 1927 geboren in Ilpendam en overleed op 18 februari 2022 in Bateau Bay (Australië).

In 1943 startte Gerrit zij SCJ-opleiding vanwege de oorlog in Aarle-Rixtel – een dependance van Missiehuis Christus Koning te Helmond – en beëindigde deze studie in 1952 vanuit Liesbosch.

Bij een bezoek aan een vriend (oud-studiegenoot) leerde hij diens aantrekkelijke en slimme zus , Riki , kennen. Hij trouwde later met Riki en zij stichtten samen een gezin van vier kinderen.

Gerrit genoot van een actief leven, reed motor, voetbalde en liep de Vierdaagse van Nijmegen. 

Nadat hij het leger als kapitein bij de Geneeskundige Troepen had verlaten, volgde hij een lerarenopleiding. Het lesgeven paste bij zijn liefde voor interactie met mensen en zijn drive om alles te begrijpen. Hij doceerde kunst, wiskunde, talen op het niveau van de lagere en middelbare school.
Hij verhuisde met zijn gezin naar Australië. Gaf daar les aan avondcolleges en voegde industriële kunst aan zijn portfolio toe.
Zijn levensmotto was :  “Ne Quid Nimis” oftwel “van niets te veel, alles met mate”. Trouw aan zijn levensmotto, na 94 jaar van goede gezondheid, geluk en dienstbaarheid, leek hij tevreden te zijn dat het genoeg  was.