Op Tweede Paasdag, 22 april 2019, is Fons Bijman thuis in Veghel overleden in het bijzijn van zijn vrouw. 

Fons is op 14 september 1947 geboren in Doetinchem als vierde kind in een gezin van 5 kinderen.

Fons is in 1959 gestart met zijn SCJ-opleiding aan het Juvenaat in Bergen op Zoom. Na het noviciaat in Asten is hij gestart met de studie Theologie aan de universiteit in Tilburg, welke hij in 1967 vanuit Liesbosch voortijdig heeft beëindigd. Vervolgens is hij in militaire dienst getreden. In 1969 ontmoette hij Emmy met wie hij 2 kinderen kreeg en later 4 kleinkinderen. In 1970 is hij in dienst getreden bij de PTT waar hij tot 1997 werkzaam is geweest. Hierna heeft hij diverse uiteenlopende functies met veel plezier en inzet vervuld.

Fons wordt herinnerd als een man met een glimlach die altijd in was voor een praatje en waarbij normen en waarden in hoog vaandel stonden. Hij hield van fietsen, de omgeving verkennen en kennis vergaren. Ook was hij een actief lid als vrijwilliger van de Zonnebloem.

Jos overleed op 4 september 2019. 

Jos werd op 8 december 1941 in Venlo geboren in een gezin van zeven kinderen. Na één jaar Mulo begon Jos in 1955 aan zijn SCJ-opleiding op het Juvenaat in Bergen op Zoom en deze opleiding sloot hij in 1960 af op het Noviciaat in Asten. Daarna ging hij naar de kweekschool, maar in plaats van onderwijzer werd hij in 1963 journalist bij het Eindhovens Dagblad.  Vier jaar later kwam hij bij de Volkskrant als politieverslaggever. Zelf karakteriseerde hij dit als “oerjournalistiek” met een Dafje zonder remmen maar met een scanner achter alle meldingen aan. Maar hij had meer ambitie. In de avonduren ging hij rechten studeren en studeerde af in “internationaal en Europees recht”. In 1975 belandde hij op de buitenlandredactie, waar hij een keer maatschappelijk werkster Joke Donia interviewde . Zij werd zijn levenspartner. In 1984 reide hij met haar naar Bonn, toen de hoofdstad van West Duitsland. Hier maakte hij van nabij de geschiedenis mee. Hij voorvoelde de val van de muur. Jos was van Bonn al naar Berlijn verhuisd en was er bij toen op 9 november 1989 de muur viel. Dit was het hoogte punt van zijn journalistieke carrière.

In de Volkskrant van maandag 23 september jl. heeft Peter de Waard een In Memoriam geschreven onder de titel "Van de oerjournalistiek tot de val van de Muur". U vindt dit atikel hier.

Hij heeft vele functies en reizen in zijn journalistiek leven meegemaakt, welke hij later verruilde voor zijn andere passie: zingen. Het hoogte punt was een uitvoering van La Traviata in de Westergasfabriek in Amsterdam. De primair progressieve afasie maakte het zingen onmogelijk. De aftakeling was zeer moeilijk voor hem.

Jan is op 30 mei 1934 geboren in Asten-Heusden en op 20 juli 2017 op 83 jarige leeftijd in Valkenswaard overleden.
In 1947 begon Jan aan zijn SCJ-studie in het Missiehuis Christus Koning te Helmond en werd in 1963 in Nijmegen tot priester gewijd.
Later ontmoette hij Els en samen zijn zij in 1974 getrouwd.
Jan was vertaler in Bergeijk , maar ging later als maatschappelijk werker voor het gehandicapte kind aan de slag. Daarnaast heeft Jan nog als vertaler aan het Brabantse woordenboek gewerkt.
In de laatste jaren voor zijn pensioen was Jan decaan op een school in Bladel.
Al het werk wat Jan gedaan heeft, heeft hij altijd met hart en ziel gedaan.
Samen met Els heeft Jan 4 kinderen en 6 kleinkinderen gekregen.
Jan was niet een man van veel woorden. Maar zijn uitdrukking, rust en vertrouwen zeiden altijd genoeg. Hij wordt nog elke dag gemist.