Kees Smolders is op 27 september 1936 geboren in Zevenbergen en op 23 oktober 2021 overleden in Voorschoten.
In 1948 is hij op het Juvenaat te Bergen op Zoom aan zijn scj-opleiding begonnen, welke hij in 1952 beëindigd heeft. Nadien heeft hij zijn gymnasiumopleiding elders afgemaakt.
In zijn werkzaam leven heeft hij als staffunctionaris gewerkt bij VNG oftewel de Vereniging van Nederlandse Gemeenten.
Hij was gehuwd geweest , had 2 kinderen en 3 kleinkinderen.
Als lid van het Laurentiuskoor is hij in 2019 voor zijn 50 jarig lidmaatschap onderscheiden met eremedaille goud + aanvullend insingne,
Tot mei 2021 was hij 3 ochtenden per week werkzaam als vrijwilliger op het Kerkelijk Bureau van de parochiekern H, Laurentius en de Moeder Gods te Voorschoten.
Op 2 juli 2022 is Sjef Smetsers in Oirschot overleden.
Geboren op 12 juni 1928 en getogen in Oirschot als oudste in gezin van 9 kinderen. Sjef woonde vanaf 1955 in Vessem maar bleef een échte Oirschottenaar. Hij besloot om in 2011 terug te keren naar zijn geboortedorp. Hij overleed kort na zijn 94e verjaardag en was altijd in goede gezondheid geweest.
Nadat hij na zijn pensioen twee universitaire studies afrondde is hij gaan schrijven.
Hij schreef historische naslagwerken voor Vessem van zijn door hem zelf opgerichte toneelverenging, daarna een boek over de fanfare en later nog een naslagwerk over het gilde maar ook in algemene zin en noemde het een ‘Gildenbijbel’.
Eenmaal terug in Oirschot beschreef hij de geschiedenis van het markante gebouw ‘de Reijsende man’ waar hij zelf in zijn jeugdjaren aan de markt woonde. Dit boek rondde hij op zijn 91e verjaardag af en is nog steeds te koop.
Sjef was altijd erg geïnteresseerd in geschiedenis. Heemkunde, historische verhalen van mensen of gebouwen, zijn interesse was erg breed. Dit gold ook voor ‘Christus Koning’ (Helmond)
De reünies bezocht hij trouw totdat het écht niet meer ging.
Ondanks dat hij slechts twee schooljaren (1940 - 1942) op Christus Koning verbleef, nog samen met zijn broer Jan, had hij er vele warme herinneringen aan. De stropdas is hij vanaf deze tijd zijn leven lang blijven dragen.
In 2007 heb ik samen met mijn vader het gebouw bezocht om foto’s te maken van dit prachtige monument. Ondanks de verpaupering wist hij nog in ieder hoekje een verhaal te vertellen.
Vele dierbare herinneringen uit zijn jeugd zijn aan ‘Christus Koning’ verbonden.
Monique Smetsers
Op 28 juli is pater Dré Boelrijk overleden,
op 97 jarige leeftijd.
Lees het overlijdensbericht hier
Albert Kamer is geboren op 19 februari 1937 in Hilversum en is op 1 april 2022 overleden in Enschede. Hij is getrouwd in 1963, had twee kinderen en drie kleinkinderen.
Na de lagere school is hij in1949 naar het Juvenaat van het Heilig Hart in Bergen op Zoom gegaan, maar in de loop van het zesde leerjaar is hij daar in 1955, op eigen verzoek, weggegaan. Hij heeft nog wel terug mogen komen om eindexamen te doen.
Vervolgens is hij Nederlandse taal- en letterkunde gaan studeren aan de universiteit in Utrecht.
Albert is, na een aanloopje elders, als leraar Nederlands begonnen aan het Triniteitslyceum, een school van de paters Augustijnen in Haarlem. Maar het klaslokaal bleek na acht jaar toch te klein. Hij wilde graag een bijdrage leveren aan de modernisering van het moedertaalonderwijs.
Via twee tussenstations (de bijscholing van MAVO- en LBO docenten én de Commissie Moedertaalonderwijs) is hij terechtgekomen bij de Stichting Leerplanontwikkeling in Enschede. In de SLO heeft hij in de periode 1977 tot medio 1993 verschillende functies vervuld. Ze hadden alle te maken met leerplanontwikkeling, onderwijskunde en moedertaalonderwijs.
Tijdens zijn SLO - periode (1981) is hij lid geworden van het College van bestuur van de Stichting Carmel dat huist in Hengelo. De oprichter van deze stichting waren de paters Karmelieten. Vanaf 1994 tot 2001 was hij voorzitter van dit College. Tijdens die periode heeft de schaalvergroting die het Ministerie van Onderwijs en Wetenschappen in 1990 inzette, zijn gestalte gekregen. De Stichting die aanvankelijk bestond uit VWO - HAVO scholen met een katholieke identiteit, groeide door fusies, herschikking en verbreding van de religieuze grondslag uit tot brede scholengemeenschappen in Twente, Drenthe en Noord - Brabant.
Gevraagd naar zijn mooiste periodes uit zijn loopbaan zei hij zonder aarzeling dat zijn tijd aan het Triniteitslyceum emotioneel de mooiste tijd is geweest. Hij beleefde veel voldoening aan de omgang met leerlingen, zowel binnen als buiten de muren van het klaslokaal.
Maar de tijd bij de Carmel scoort ook hoog vanwege de cultuur die er heerste en de aard van het werk. Het raakte veel terreinen waar zijn belangstelling lag zoals de vele aspecten van leiderschap en de invulling van het ideële gedachtengoed.
Op 15 mei 2022 is Joris Ruijter thuis, in Zuid-Oost Beemster, overleden. Hij heeft enkele dagen ervoor nog zijn 73e verjaardag herdacht.
De uitvaartdienst, op zaterdag 21 mei in de Keyserkerk te Middenbeemster, was buitengewoon indrukwekkend door de toespraken van zijn familie, vrienden en oud-collega's en door de muziek die Joris met Ellen had uitgekozen.
Joris begon zijn studie in 1962 op het Juvenaat H.Hart en haalde daar zijn gymnasiumdiploma in 1969. Na zijn studie Geschiedenis in Amsterdam is hij gedurende zijn hele loopbaan verbonden geweest aan het Sint Nicolaas Lyceum in Amsterdam, als docent en conrector.
In Loopmare 164 is een interview gepubliceerd dat Jan van Dijk hierover met hem had. U leest dit interview hier.
Dit bericht zal later nog worden aangevuld.
Adrian [Aat] werd in 1934 in Voorburg geboren en overleed op 22 januari 2022 in de leeftijd van 87 jaar op Kauai’i, een van de eilanden behorend tot Hawai’i.
Op 13 jarige leeftijd [1948] begon hij zijn SCJ-studie op het Juvenaat te Bergen op Zoom en eindigde deze in 1958 vanuit het Grootseminarie te Liesbosch. Na het verlaten van het seminarie emigreerde hij en haalde diploma’s op de universiteiten in Canada en de Verenigde Staten. Hij was werkzaam als maatschappelijk werker en als hoogleraar maatschappelijk werk met als hoofdthema coöperatieve woningbouw. Hij trouwde twee keer en had twee kinderen. Hij genoot van het lezen van de Loopmare en vertelde veel verhalen aan en deelde herinneringen met zijn vrouw Pearl. Hij was zijn hele leven een liefhebbende “pestkop”.
