Op 23 september 2018 is Bernhard van Berlo uit Venray overleden.
Bernhard is in 1950 met zijn priesteropleiding op Christus Koning begonnen en heeft in 1971 als broeder Remigius in Asten zijn SCJ-periode afgesloten.
In Loopmare 151 [december 2010] staat een interview gepubliceerd, wat Cor van Dijk van hem afgenomen heeft.Dit interview kunt u hier nalezen.
Wim werd in Lonneker geboren op 01 juli 1938 en overleed op tachtig jarige leeftijd op 21 juli 2018 in Grubbenvorst.
Na zijn kinderjaren en de lagere school kwam hij in 1950 -na de dood van zijn vader - op het Missiehuis Christus Koning te Helmond en ging daarna naar het Juvenaat in Bergen op Zoom. Voor Wim een fijne tijd; mogelijkheden tot ontwikkeling en sport.
Na het overlijden van zijn broer was hij in 1956 nodig in de familie en verliet het Juvenaat. Zodoende maakte hij de laatste 2 jaren van het gymnasium af in Oldenzaal bij de Carmelieten.
Nu volgde er allereerst de diensttijd bij de commondo”s, vrij denkend, autonoom en doorzettend.
Na zijn diensttijd trouwde hij en er werden 3 kinderen geboren.
Hij kreeg de mogelijkheid om nog te gaan studeren en werd fiscaal jurist. Hierdoor kwam voor hem de mogelijkheid om de levensspreuk van zijn vader “Wat gij de minsten der Mijnen hebt gedaan, hebt gij Mij gedaan” in daad om te zetten. Er kwamen mensen als Jan Broeders op zijn pad, die hij kon helpen met bijv. hun werk in Roemenië.
Door zijn werk op de HEAO kreeg hij de gelegenheid om zomercolleges te geven in Barcelona. Met zijn liefde voor Spanje ontdekte hij de Montserrat, de zwarte Madonna en de vrede van die plaats.
Ook ontmoette hij menig markante mensen, het leven kreeg voor hem daardoor een andere dimensie.
Maar met het ouder worden toont zich de ziekte van dementie. Een verdrietige weg voor Wim. Hij kon bijna niet meer met mensen praten, discussiëren en kritisch wilde leren denken.
Hij wilde dat op de begraafplaats de “Unvollendete “van Schubert gespeeld werd, want het leven gaat verder zei hij.
Dit wensen wij ook voor Wim.
Frans werd op 21 juni 1947 in Helmond geboren als zevende uit een gezin van acht kinderen.
Hij overleed op 17 juli 2018 op 71 jarige leeftijd.
In het gezin waarin hij opgroeide - dit kwam vooral door zijn moeder - speelde het geloof een grote rol. Op zondagavond naar het lof en daarna – waar Frans naar uitkeek - een frietje eten bij cafetaria Brugmans bij de kerk.
Maar hij genoot ook ontzettend van de lange wandelingen in het Bakelsbos, die zijn vader met zijn kinderen organiseerde en dan naar huis om de lekkere soep van moeder te eten.
In de zomermaanden ging hij als achtjarig manneke samen met zijn vader naar het zwembad in Helmond , maar avontuurlijk zoals hij was klom hij ook over het muurtje van het kerkhof om daar volop te spelen met zijn vriendjes.
Zijn lagere school bracht hij door op de St. Jozefschool en via het hoofd van deze school – Theo Driessen - werd hij lid van het St. Jozefkoor en zong in de vele missen van de
St. Jozefkerk. Het later opgerichte Theo Driessen Instituut is een cultureel begrip in Helmond en is o.a. de thuisbasis van het St. Jozefkoor, Capella Musica Sacra , de Kamermuziekcyclus Theo Driessen en de Morrisdansgroep Helmond. In 1959 ging Frans naar het Missiehuis Christus Koning in Helmond om daar zijn priesteropleiding te starten, welke hij later vervolgde op het Juvenaat in Bergen op Zoom. In 1964 verliet hij het Juvenaat.
In de periode van zijn priesteropleiding was hij op velerlei gebied actief aanwezig. In Helmond maakte hij bijv. onderdeel van de volièregroep en in Bergen op Zoom zien wij hem op vele foto’s sportend [voetballend] en zingend voorbij komen. In de dorpen rondom Helmond verzorgde hij met pater van Vught filmvoorstellingen voor missiedoeleinden.
Als lid van de Vereniging Oud-leerlingen SCJ bezocht hij bijna jaarlijks de Contactdagen en was daar een zeer gezien persoon.
In zijn werkzaam leven is hij vooral op administratief gebied bezig geweest.
In 1969 leerde hij Nellie kennen en wat begon als een vriendschap werd snel meer. Op 19 mei 1971 trouwden zij in het Kapelleke van Binderen te Helmond. Uit hun huwelijk werd in 1972 Sandra en in 1975 Freek geboren. In zijn toenmalige woonplaats Aarle-Rixtel , waar hij zeer sociaal betrokken was, organiseerde Frans 10 jaren lang de Jeugdvakantieweek.
Maar zijn roots lagen toch in Helmond, waarnaar zij in 1985 besloten terug te keren.
Samen met Nellie heeft hij vele landen - met vliegtuig en via cruises- over de gehele wereld bezocht. En omdat zijn grootste hobby fotograferen was, bracht hij hiervan duizenden prachtige foto’s mee naar huis. Maar hij fotografeerde o.a. ook de verbouwing van Christus Koning en vele van zijn foto’s - van de mooiste plekjes in Helmond - zijn bijna wekelijks te zien op de TV-Helmond. En samen met Nellie was hij een zeer geoefende bridger.
Maar Frans genoot ook in het klein van een broodje kroket, een mooie voetbalwedstrijd, moppen tappen of een vriendenavond met goeie praat.
Maar het meest genoot hij van zijn vrouw, zijn kinderen en vooral van zijn kleinkinderen.
Op het gedachtenisprentje stond dan ook geschreven “Wij zijn dankbaar dat wij van jou mochten genieten”.
De uitvaartdienst heeft op 23 juli plaatsgevonden in de St. Jozefkerk te Helmond, de kerk van zijn jeugd.
Op 5 juli 2018 is Daan van de Gaag overleden. Hij woonde in Etten-Leur en werd 91 jaar.
Daan is geboren op 20 juni 1927 in Delft als vierde in een gezin met uiteindelijk zijn 2 broers en 5 zussen.
In 1941 is hij op het Juvenaat te Bergen op Zoom via zijn middelbare school aldaar zijn SCJ-opleiding gestart en heeft deze in 1951 in Liesbosch beëindigd.
Na 5 jaar werken is hij psychologie gaan studeren aan de universiteit te Leiden en in december 1963 studeerde hij succesvol af.
Hij is 57 jaar getrouwd geweest met Wil en samen hebben zij 2 dochters gekregen. Hij was ook de trotse opa van 3 kleindochters en 4 kleinzonen.
Na een werkzaam leven als schoolpsycholoog in het onderwijs in de regio Den Haag en daarna in Etten-Leur is hij op 5 juli 2018 in de leeftijd van 91 jaar gestorven.
De kerkelijke uitvaart vond plaats op 12 juli 2018 in de kerk van de H. Petrus te Etten-Leur.
Op zijn rouwkaart staat vermeld, dat Daan een kleurrijk persoon is geweest.
Ook stond hierop vermeld: “Ouderdom komt met gebreken en dat is maar goed ook, want dat maakt dat je ook afscheid kunt nemen van het leven”.
Op 1 juli 2018 is Jan Hoeijmakers overleden.
Hij studeerde van 1956 tot 1960 op Christus Koning in Helmond.
Jan werd op 18 februari 1944 geboren als oudste zoon in een gezin van 3 kinderen. Jan gaf aan dat hij priester wilde worden, misschien wel aangespoord door een pater van SCJ, die pastoor van Elsendorp was. Hij ging op 12 jarige leeftijd naar Christus Koning in Helmond.
In Helmond was hij de vrolijke jongen onder de studenten met veel bravour en gein. Maar in zijn agenda schreef hij, dat hij de meisjes liever zag dan pater worden en zodoende verliet hij in 1960 de priester-opleiding.
Hij ging werken in het boerenbedrijf van zijn vader, welke hij later overnam en uitbreidde tot een varkens- en kippenbedrijf.
Als jonge jongen heeft jij zich actief voor de voetbal- en carnavalsvereniging ingezet. Of als speler, scheidsrechter of voorzitter, als Prins carnaval of redacteur van de voetbal- en carnavalskrant, hij was altijd vol enthousiasme erbij. In 1968 was hij met carnaval zelfs de 5e prins van CV De Peelvruuters en ging als prins Jan de tweede voor in het carnavalsplezier. Overal waar een feestje was - of hij organiseerde dat zelf – was Jan aanwezig met zijn gulle lach.
Maar ook was hij een sociaal betrokken en in 1986 was hij een van de 11 oprichters van de Dorpspartij en was van 1986 tot 1990 politiek actief in de Commissie Welzijn en Sport.
Om meer toekomstmogelijkheden te hebben, emigreerde Jan met zijn gezin – 2 dochters en een zoon - naar Luxemburg, waar hij in het plaatsje Basbellain – in het noorden - een boerderij opstartte. Mede omdat Jan zo gemakkelijk contacten kon leggen, was hij ook in Luxemburg in het verenigingsleven zeer actief. Maar ook in de politiek, waar hij zich vooral sterk maakte voor de buitenlanders, was hij nadrukkelijk aanwezig.
Na zijn pensionering verhuisde hij naar Alzingen. Hij was hier bekend als de “Tulpenwandelaar” – de Hollander - en de mensen waren altijd graag in zijn gezelschap. Zich inzetten voor anderen vond hij zeer belangrijk in zijn leven. Ook voor zijn kinderen stond hij altijd klaar, hij was de trouwste fan bij de concerten van Birgit, maar ook hun helpen bij allerlei karweitjes.
Maar “zijn” Elsendorp kon hij niet missen en ging er minimaal één keer per jaar toe om daar de contacten met zijn hartelijke lach te onderhouden. In 2017 heeft hij zijn vele vrienden en bekenden ontmoet en bij zijn afscheid zeiden velen tegen hem dit moeten we “dikker”doen, waarop Jan steevast zei “nie dikker…. wel vaker”.
Op 1 juli 2018 overleed Jan op 74 jarige leeftijd aan een ongeneeslijke ziekte. Op 7 juli 2018 heeft de kerkelijke afscheidsdienst en crematie in Luxemburg plaatsgevonden, maar op 18 augustus 2018 werd zijn urn naar zijn geboorteplaats Elsendorp gebracht, waar in een volle St. Christoffel kerk een herdenkingsdienst gehouden werd en waarna hij op een door hem uitgekozen plaats met zijn geliefde natuur verenigd werd.
Thom werd geboren op 12 augustus 1940 in Aalsmeer, groeide op in het nabijgelegen Kuddelstaart en bezocht daar de lagere school. Zijn leven in het gezin met zes andere broers en zussen was katholiek: hij was actief als misdienaar en behoorde in het jeugdwerk van de gemeenschap tot de CAJ (Catholic Workers Youth) en de KAB. "Op dat moment werd de eerste steen gelegd", aldus Thom.
In 1953 ging Thom naar het Juvenaat in Bergen op Zoom, welke hij in 1955 weer verliet.
Na zijn middelbare schoolopleiding ging hij werken op de administratie van de Aalsmeerder Bloemenveiling en bleef hij zich als commercieel correspondent in de avondschool opleiden, omdat vreemde talen zoals Duits, Frans en Engels bij hem pasten.
Was het toeval of 'een hint van God' dat hij in een krant een advertentie vond van de Congregatie van de Oblaten, die rekruteren voor 'late roepingen' voor het priesterlijke beroep? Hij stelde zichzelf voor aan de congregatie Regina Pacis in 1958 en werd aanvaard en voltooide zijn priesteropleiding aan het klein seminarie in Duiven.
Dit werd gevolgd door de theologische studies in België, waar zijn kennis van de vreemde talen gunstig was, omdat hij studeerde in het Vlaamse deel en een stage voltooide in Franstalig Brussel.Na een jaar Nijmegen en een jaar Utrecht, werd hij op 17 mei 1969 tot priester gewijd in de St. Pauluskerk in Capelle aan de IJssel.
Na eerst als aalmoezenier in Rotterdam gewerkt te hebben, ging hij naar Siegen [Duitsland] als onderdeel van 'European Priestly Aid', waar hij een zieke priester ging vervangen.
In 1972 kreeg hij zijn eerste eigen parochie, een plaats met 15000 inwoners. Vervolgens was hij 20 jaar pastor in Trier. "Een fijne tijd," zei de Thom, die ook plaatsvervangend deken van de dekenaat Trier-Nord was. In 1991 werd hij pastor in Issum-Sevelen. Hij ging met pensioen in 2001 en woonde aanvankelijk in het klooster Aspel en vervolgens in Rees-Haldern Hij hielp daar en in Rees-Millingen in de pastorale zorg.
Thom was een zeer geliefd en gepassioneerde voorganger, dit vanwege zijn kalme, oprechte karakter, maar vooral omdat hij midden tussen de mensen stond.
Op 4 juni 2018 stief Thom in de leeftijd van 77 jaar.