Theo Vaessen is op zondag 03 november 2019 in Geleen overleden.

Theo is op 06 oktober 1942 in Spaubeek geboren. Op 12 jarige leeftijd startte hij in 1955 zijn SCJ-opleiding in het Missiehuis Christus Koning te Helmond. Hij beëindigde deze opleiding in 1959 vanuit het Juvenaat in Bergen op Zoom.

Op maandag 4 november 2019 stond in De Limburger het navolgende artikel:

Voormalig sportjournalist Theo Vaessen is zondag op 77-jarige leeftijd overleden. De Gelener was al geruime tijd ziek.

Vaessen werkte ruim veertig jaar voor het Limburgs Dagblad en De Limburger. Voor deze kranten volgde hij onder meer het betaald voetbal en ‘Oranje’. Als voetbalverslaggever bezocht hij meerdere WK’s, EK’s en Europese wedstrijden. Vaessen was aanwezig bij de twee verloren WK-finales in 1974 en 1978.

Vaessen heeft ook diverse boeken op zijn naam staan. Hij schreef biografieën over oud-Ajacieden Arie Haan en Gerrie Mühren. Tevens wijdde hij een boek aan aanvaller Ruud Geels (Altijd raak, 2007) en trainer Huub Stevens (Ongezouten, 2008).

Vaessen was ook buiten de sport actief. Zo vloog hij voor een krantenreportage mee met een F-16. Als fervente liefhebber van de Suske en Wiske-strips schreef hij een boek over de tekenaar, de Belg Paul Geerts.

Na een langdurig ziekbed is Wim Loerakker op 13 oktober 2019 overleden. Wim studeerde van 1961 tot 1963 in Warnsveld.

Wim is op 12 mei 1943 in Breda geboren. Als jonge jongen van 12 ging Wim naar het Juvenaat in Bergen op Zoom, maar hij had zo’n vreselijke heimwee, dat dit van zeer korte duur is geweest.
Hij ging naar de Sint Lambertus Mulo in Breda, maar zijn wens om priester te worden bleef aanwezig. Daarom ging hij op 17 jarige leeftijd in 1961 naar Huize St. Michaël in Warnsveld voor de zgn “late roepingen” opleiding.
Hij kreeg echter steeds meer belangstelling voor bezigheden die niets met het priesterschap te maken hadden zoals de zendhobby die hij daar in de paardenstal uitoefende. Ook de nieuwe uitvindingen zoals de computer en alles wat daarmee samenhangt trok hem aan. Hij heeft toen zijn SCJ-opleiding in 1963 afgesloten en heeft de militaire dienstplicht vervult.

Zijn hele werkzame leven is hij met de computers in de weer geweest totdat hij door diabetes minder gezond werd.
In zijn vorige woonplaats Haastrecht was hij een gelicenseerd radio-zendamateur en was aangesloten bij de VERON afd. Gouda. Van deze afdeling was hij de voorzitter.
Verder deed hij aan meteorologie.

Hij is getrouwd met Leonie en samen hebben zij een zoon. Richard-William is qua werkzaamheden in de voetsporen van zijn vader getreden.

Op 57-jarige leeftijd is Wim als gevolg van diabetes getroffen door een herseninfarct en steeds meer invalide geraakt. Gelukkig was zijn geest onverminderd scherp. Dat is gebleven tot aan de dag van zijn overlijden. Hij is dus ruim 18 jaar lichamelijk steeds verder achteruitgegaan. Vijf jaar geleden is Wim opgenomen in het verzorgingshuis de Leystroom in Breda. Hij is daar zeer goed verzorgd.

Het contactblad Loopmare werd door Wim en Leonie altijd gelezen en Wim vond het met name altijd belangrijk om te weten wie van de paters, broeders en mede-leerlingen overleden waren.

Tot 5 jaar geleden was het voor Wim en Leonie nog mogelijk om bij de ontmoetingsdagen aanwezig te zijn. Van die dagen heeft hij erg genoten. Voor de laatste keer was dat in Bergen op Zoom. Wim zal erg gemist worden, vooral zijn scherpe geest die bij tijd en wijle opbloeide met een of andere bijzonder rake opmerking.

Op Tweede Paasdag, 22 april 2019, is Fons Bijman thuis in Veghel overleden in het bijzijn van zijn vrouw. 

Fons is op 14 september 1947 geboren in Doetinchem als vierde kind in een gezin van 5 kinderen.

Fons is in 1959 gestart met zijn SCJ-opleiding aan het Juvenaat in Bergen op Zoom. Na het noviciaat in Asten is hij gestart met de studie Theologie aan de universiteit in Tilburg, welke hij in 1967 vanuit Liesbosch voortijdig heeft beëindigd. Vervolgens is hij in militaire dienst getreden. In 1969 ontmoette hij Emmy met wie hij 2 kinderen kreeg en later 4 kleinkinderen. In 1970 is hij in dienst getreden bij de PTT waar hij tot 1997 werkzaam is geweest. Hierna heeft hij diverse uiteenlopende functies met veel plezier en inzet vervuld.

Fons wordt herinnerd als een man met een glimlach die altijd in was voor een praatje en waarbij normen en waarden in hoog vaandel stonden. Hij hield van fietsen, de omgeving verkennen en kennis vergaren. Ook was hij een actief lid als vrijwilliger van de Zonnebloem.