Na een langdurig ziekbed is Wim Loerakker op 13 oktober 2019 overleden. Wim studeerde van 1961 tot 1963 in Warnsveld.

Wim is op 12 mei 1943 in Breda geboren. Als jonge jongen van 12 ging Wim naar het Juvenaat in Bergen op Zoom, maar hij had zo’n vreselijke heimwee, dat dit van zeer korte duur is geweest.
Hij ging naar de Sint Lambertus Mulo in Breda, maar zijn wens om priester te worden bleef aanwezig. Daarom ging hij op 17 jarige leeftijd in 1961 naar Huize St. Michaël in Warnsveld voor de zgn “late roepingen” opleiding.
Hij kreeg echter steeds meer belangstelling voor bezigheden die niets met het priesterschap te maken hadden zoals de zendhobby die hij daar in de paardenstal uitoefende. Ook de nieuwe uitvindingen zoals de computer en alles wat daarmee samenhangt trok hem aan. Hij heeft toen zijn SCJ-opleiding in 1963 afgesloten en heeft de militaire dienstplicht vervult.

Zijn hele werkzame leven is hij met de computers in de weer geweest totdat hij door diabetes minder gezond werd.
In zijn vorige woonplaats Haastrecht was hij een gelicenseerd radio-zendamateur en was aangesloten bij de VERON afd. Gouda. Van deze afdeling was hij de voorzitter.
Verder deed hij aan meteorologie.

Hij is getrouwd met Leonie en samen hebben zij een zoon. Richard-William is qua werkzaamheden in de voetsporen van zijn vader getreden.

Op 57-jarige leeftijd is Wim als gevolg van diabetes getroffen door een herseninfarct en steeds meer invalide geraakt. Gelukkig was zijn geest onverminderd scherp. Dat is gebleven tot aan de dag van zijn overlijden. Hij is dus ruim 18 jaar lichamelijk steeds verder achteruitgegaan. Vijf jaar geleden is Wim opgenomen in het verzorgingshuis de Leystroom in Breda. Hij is daar zeer goed verzorgd.

Het contactblad Loopmare werd door Wim en Leonie altijd gelezen en Wim vond het met name altijd belangrijk om te weten wie van de paters, broeders en mede-leerlingen overleden waren.

Tot 5 jaar geleden was het voor Wim en Leonie nog mogelijk om bij de ontmoetingsdagen aanwezig te zijn. Van die dagen heeft hij erg genoten. Voor de laatste keer was dat in Bergen op Zoom. Wim zal erg gemist worden, vooral zijn scherpe geest die bij tijd en wijle opbloeide met een of andere bijzonder rake opmerking.

Op Tweede Paasdag, 22 april 2019, is Fons Bijman thuis in Veghel overleden in het bijzijn van zijn vrouw. 

Fons is op 14 september 1947 geboren in Doetinchem als vierde kind in een gezin van 5 kinderen.

Fons is in 1959 gestart met zijn SCJ-opleiding aan het Juvenaat in Bergen op Zoom. Na het noviciaat in Asten is hij gestart met de studie Theologie aan de universiteit in Tilburg, welke hij in 1967 vanuit Liesbosch voortijdig heeft beëindigd. Vervolgens is hij in militaire dienst getreden. In 1969 ontmoette hij Emmy met wie hij 2 kinderen kreeg en later 4 kleinkinderen. In 1970 is hij in dienst getreden bij de PTT waar hij tot 1997 werkzaam is geweest. Hierna heeft hij diverse uiteenlopende functies met veel plezier en inzet vervuld.

Fons wordt herinnerd als een man met een glimlach die altijd in was voor een praatje en waarbij normen en waarden in hoog vaandel stonden. Hij hield van fietsen, de omgeving verkennen en kennis vergaren. Ook was hij een actief lid als vrijwilliger van de Zonnebloem.

Jos overleed op 4 september 2019. 

Jos werd op 8 december 1941 in Venlo geboren in een gezin van zeven kinderen. Na één jaar Mulo begon Jos in 1955 aan zijn SCJ-opleiding op het Juvenaat in Bergen op Zoom en deze opleiding sloot hij in 1960 af op het Noviciaat in Asten. Daarna ging hij naar de kweekschool, maar in plaats van onderwijzer werd hij in 1963 journalist bij het Eindhovens Dagblad.  Vier jaar later kwam hij bij de Volkskrant als politieverslaggever. Zelf karakteriseerde hij dit als “oerjournalistiek” met een Dafje zonder remmen maar met een scanner achter alle meldingen aan. Maar hij had meer ambitie. In de avonduren ging hij rechten studeren en studeerde af in “internationaal en Europees recht”. In 1975 belandde hij op de buitenlandredactie, waar hij een keer maatschappelijk werkster Joke Donia interviewde . Zij werd zijn levenspartner. In 1984 reide hij met haar naar Bonn, toen de hoofdstad van West Duitsland. Hier maakte hij van nabij de geschiedenis mee. Hij voorvoelde de val van de muur. Jos was van Bonn al naar Berlijn verhuisd en was er bij toen op 9 november 1989 de muur viel. Dit was het hoogte punt van zijn journalistieke carrière.

In de Volkskrant van maandag 23 september jl. heeft Peter de Waard een In Memoriam geschreven onder de titel "Van de oerjournalistiek tot de val van de Muur". U vindt dit atikel hier.

Hij heeft vele functies en reizen in zijn journalistiek leven meegemaakt, welke hij later verruilde voor zijn andere passie: zingen. Het hoogte punt was een uitvoering van La Traviata in de Westergasfabriek in Amsterdam. De primair progressieve afasie maakte het zingen onmogelijk. De aftakeling was zeer moeilijk voor hem.