Overleden - Oud-leerlingen SCJ

Peter Flaton

Peter Flaton Peter werd op 19 november 1946 in Voorburg geboren en overleed op 10 mei 2021 in Maastricht in de leeftijd van 74 jaar.
Op 13 jarige leeftijd begon hij in 1960 aan zijn SCJ-opleiding op Christus Koning te Helmond, welke hij in 1962 beëindigde.
Na zijn middelbare schoolopleiding studeerde Peter Nederlandse taal en letterkunde en algemene literatuurwetenschap aan de RU te Utrecht, alsmede oudheidkunde aan de VU te Amsterdam.
Hij was leraar Nederlands en Klassieken in het voortgezet onderwijs en doceerde historische (Nederlandse) letterkunde aan de Tilburgse Katholieke Leergangen.
Hij sloot zijn onderwijsloopbaan af als bisschoppelijk gedelegeerde voor het voortgezet onderwijs in het diocees Roermond.
Als leraar aan het Henric van Veldeke College was hij gedreven om jonge mensen in te wijden in de zeggingskracht van de ‘schone letteren’. Ook als docent aan HOVO Limburg heeft hij enthousiast ouderen (opnieuw) kennis laten maken met onze culturele erfenis. Zijn ziekte maakte het de laatste twee jaren onmogelijk om nog fysiek les te geven.

Piet Jongenelis

Piet JongenelisJPG Piet werd in 1931 geboren op de Leur (Etten-Leur) in een gezin van 4 broers, 3 zussen en 1 aangenomen broer die door Piet in het gezin opgenomen is. Piet heeft na zijn basisschool zijn studie voortgezet op het seminarie in Bergen op Zoom. Op 18-jarige leeftijd is hij van het noviciaat in Asten naar het Grootseminarie Liesbosch gegaan. Heeft in deze tijd ook twee jaar in een jeugdhuis in Maastricht gewerkt. Op 19 Juli 1959 werd Piet in Heesch tot priester gewijd.

Op 10 december 1960 vertrok Piet voor zijn eerste missie naar Chili per boot.

Een land waar toentertijd een onbeschrijfelijke armoede heerste onder 80% van de bevolking. De kerk was de grootste morele en sociale kracht van het land. Maar de taak van Piet hierin was moeilijk, de kerk was heel arm. De sociale problemen in het land waren zo groot dat het voor Piet moeilijk was om toe te komen aan zijn priesterwerk.

Piet werd benoemd in Chepica, waar hij vanaf de eerste dag de gezinnen thuis ging opzoeken. Zo leerde hij de taal en kreeg het vertrouwen van de mensen. Hij maakte o.a. iedere ochtend bezems met de plaatselijke bevolking. Zijn parochie bestond uit mensen die in bittere armoede leefden, geen eigen huis of bezittingen hadden, mensen die niets durfden aan te pakken omdat hun leven geleid werd door de ´patroon´, grootgrondbezitter. De grote zorg van de kerk was om deze mensen een waardig bestaan te geven.

In 1971 werd Piet overgeplaatst naar Curico, waar hij een van de moeilijkste wijken toegewezen kreeg. Piet was de eerste pater in deze wijk. Een wijk waar mensen s ´nachts niet de straat op durfden, maar waar Piet geen last van had. Na een jaar opbouwen van contacten, gooide Piet het over een andere boeg en begon met de opbouw van een christelijke gemeente. Nadat de eerste keer mislukte, zette hij door en sloeg het aan. Hij begon een klein kerkje, zo groot als een huiskamer.

Na de coup werd Piet gevraagd de politieke gevangenen in Curico te begeleiden. Hier ontmoette hij in de vrouwengevangenis, Teresa. Die later zijn vrouw werd. Een van de belangrijkste redenen voor Piet om naar Nederland terug te keren, omdat Teresa alsnog voor 5 jaar uit het land verbannen werd.

Terug in Nederland heeft Piet zijn werk voortgezet als pastor in de Antoniusparochie in Waalwijk. Waar hij tot na zijn pensioen zich nog veel heeft ingezet voor de gelovigen in Waalwijk. Heeft vanuit de parochie mooie projecten opgezet, zoals o.a. ´De strohalm´ (voor gezinnen in Waalwijk die in armoede leven) of een studentenproject in Curico. Waar jongeren financieel gesteund worden vanuit de kerk in Waalwijk om zo te kunnen studeren.

Piet Jongenelis heeft de laatste jaren last gehad van dementie.

Piet is op 1 April 2020, op 89-jarige leeftijd vredig, tijdens zijn middagslaap, in het zonnetje overleden.
Piet laat een echtgenote, 2 dochters en een kleinkind achter.

Piet Ambachtsheer

Piet Ambachtsheer Zijn nicht Miranda schreef het navolgende levensverhaal.

Op 26-08-1936 werd onze oom Piet, officieel Pieter Cornelis Ambachtsheer, in Den Haag geboren. En op 03-06-2021 is hij in Den Haag in de leeftijd van 84 jaar gestorven.

Hij was het eerste kind van P.C. Ambachtsheer, huisschilder van beroep en Elisabeta Riedinger. Zijn moeder is begin jaren’30 vanuit Duitsland naar Nederland gekomen om als dienstbode werk te vinden.

Als oudste van de twee, de jongste was mijn vader, was oom Piet voorbestemd om priester te worden. Hij heeft er nooit zoveel over verteld, behalve dat hij na het gymnasium – hij was toen 25 jaar oud - in 1961 naar het seminarie in Warnsveld ging. Dat moet Huize St. Michaël geweest zijn. Deze SCJ-opleiding heeft hij in 1964 beëindigd.

Oom Piet is nooit getrouwd en heeft tot de dood van zijn moeder voor haar gezorgd. Zijn werk was variabel. De laatste jaren daarvan staan me het beste bij. Daar zat hij op zijn plek. Als bibliothecaris bij de Gezondheidsraad werd hij gewaardeerd om zowel zijn precisie, zijn luisterend oor, als zijn zangkunst. Een grote liefde van hem. Hij trad veel op in jazzcafés tot het qua gezondheid niet meer lukte. Oom Piet was attent, had een fenomenaal geheugen en was een familiemens. Hij wordt gemist.

Theo van der Meij

Theo van der Meij foto Theo van der Meij werd op 17 april 1949 in Sassenheim geboren en overleed op 23 juli 2021 in het ziekenhuis in Rotterdam. Op 7 mei jl. heeft hij het sacrament der zieken ontvangen, welke toegediend werd door pater Wilbert Bekedam scj.
Theo begon in 1961 aan zijn SCJ-studie op het Juvenaat in Bergen op Zoom en beëindigde deze daar in 1965. Na het Juvenaat begon hij als 1^e bediende bij een bank en werkte zich in de loop van de tijd op tot directeur. Op zijn 45^e jaar besloot hij weer om te gaan studeren en studeerde op zijn 50^e af op de UVA in fiscaal recht.
Hij is toen gaan werken op de fiscale afdeling van de ASR in Rotterdam.
In zijn vrije tijd was Theo bestuurslid en penningmeester bij Humanitas Lansingerland, waar hij met een scherp financieel inzicht een grote bijdrage geleverd heeft.
Theo laat een partner, twee zonen, schoondochter en twee kleinkinderen achter.

Het gedicht op de rouwkaart kenmerkte zijn leven.

Nooit meer

Nooit meer kip van de bbq met een blikje in zijn kont
Nooit meer mergpijpjes, glacees of gevulde koeken
Wat was ik dot op eten en snoepen
Noort meer een koud glas bier aan mijn mond

Nooit meer strijden tegen onrecht
Nooit meer een rechtzaak of geschil
Ult rechtvaardigheidsgevoel maar ook voor eigen bestwil
Dit was mijn laatste gevecht

Nooit meer met mijn schattie op de bank
Nooit meer genieten van klein geluk
In mijn leven een prachtig hoofdstuk
Zoveel liefde om mij heen
Daarvoor iedereen mijn dank

Nooit meer op zaterdag tangs het veld
Nooit meer de kans om mijn kleinkinderen te zien opgroeien
Te aanschouwen, te bewonderen terwijl ze bloeien
Heb lief, geniet en vergeef dat is alles wat telt

lk ben gestorven, maar leelfvoort In mijn zonen
Waar ik evenveel van hield, geen was favoriet
lieve mensen het enige wat ik vraag, vergeet mij niet
Geniet van het leven,elke dag
Want iedereen balanceert op een dun koord

Theo

Wim van Mulligen

Wim van Mulligen foto 002 Wim werd op 14 juli 1947 in Voorschoten geboren en overleed aldaar op 21 juli 2021.

In 1959 begon Wim op het Juvenaat in Bergen op Zoom aan zijn scj-opleiding , welke hij in 1962 beëindigde.
Na zijn studie psychologie heeft hij in Voorschoten een eigen praktijk als klinisch psycholoog en trainer/psychotherapeut opgericht.
Twintig jaar geleden startte Wim samen met Ard Nieuwenbroek de tweejarige opleiding
contextuele leerlingbegeleiding. Hij verzorgde voor het opleidingsinstituut Ortho Consult vele inspirerende trainingsdagen. Zijn bijdrage is van grote betekenis geweest voor de ontwikkeling van de contextuele benadering .
Mede van zijn hand kwam het boek “Tussen thuis en school”.
Wim laat naast zijn partner drie kinderen en acht kleinkinderen achter.

De uitvaart heeft op 24 juli 2021 in kleine kring plaatsgevonden.

Kees van Dongen

kees van Dongen Kees werd geboren in Amsterdam op 14 juli 1932 als tweede kind in een traditioneel katholiek gezin van 5 kinderen. Zijn vader was schoenmaker en had een winkel in de Koperen Knopenbuurt (Staatsliedenbuurt) aldaar.
Hij genoot Lager Onderwijs bij de broeders van Saint-Louis van 1 september 1938 tot 1944.
Na de lagere school ging hij naar de voorbereidende klas seminarie bij de broeders van Huijbergen te Bergen op Zoom en ging vervolgens in 1946 naar het gymnasium op het Juvenaat H. Hart eveneens in Bergen op Zoom. Na het gymnasium bracht hij zijn postulaat en noviciaat door bij de priesters van het H. Hart te Asten en op september 1954 trad hij in bij de congregatie van de SCJ. Hij zette zijn studie voort. Hij volgde twee jaar filosofie en een jaar theologie te Liesbosch (bij Breda), waarna hij het tweede, derde en vierde jaar theologie afrondde in Nijmegen.
Op 19 juli 1959 werd hij door bisschop Bekkers tot priester gewijd.

Na zijn priesterwijding deed hij het vijfde praktijkjaar jaar theologie te Amsterdam en werd parochie-assistent in de parochie van Onze Lieve Vrouwe van Altijddurende Bijstand in Amsterdam. Hierna werd hij benoemd als directeur bij een van de clubhuizen van de Katholieke Stichting voor Gezin en Jeugd. Eerst voor het clubhuis Ricardo te Smeetsland en later bij clubhuis de Kraal in Crooswijk. Eind 1971 besloot hij uit te treden en ging wonen in Papendrecht.

Op 30 maart 1972 werd het burgerlijk huwelijk met José Rost gesloten op het stadhuis te Papendrecht. En op 4 juli 1972 vond met toestemming van bisschop Janssen het kerkelijk huwelijk in Stella Maris te Rotterdam plaats, ondanks dat er geen dispensatie was verkregen. Op 13 september 1974 werden we verblijd met onze dochter Jacqueline in het ziekenhuis te Dordrecht

Kees besloot het clubhuiswerk te verlaten en ging opbouwwerk studeren aan de Katholieke Sociale Academie in Den Haag en wij verhuisden naar Vlaardingen. In maart 1976 werd Kees benoemd tot functionaris bij de Algemene Stichting Raad voor het Ouderenwerk, voor het Dienstencentrum de Valkenhof in Vlaardingen-West. Op 8 mei 1992 ging hij met de Vervroegde Uittreding.(V.U.T)
Hierna ging Kees niet op zijn lauweren rusten en was actief in het vrijwilligerswerk. En omdat het bloed kruipt waar het niet gaan kan, waren het taken die toch met zijn achtergrond te maken hadden zoals bijvoorbeel secretaris Commissie Pastoraal voor de Katholieke Bond voor Ouderen Zuid-Holland, leider gespreksgroep in het verzorgingshuis de Meerpaal, parochiebestuurslid voor de liturgie, lid werkgroep Woord- en Gebedsdiensten.
Vooral zijn vrijwilligerswerk werd hij in 2013 begiftigd met de Laurentiuspenning van het bisdom Rotterdam. In 2014 stopte hij met al zijn vrijwilligersactiviteiten, want je moest stoppen op je hoogtepunt vond hij.
De laatste jaren van zijn leven kwamen er steeds meer kwalen bij als hartfalen, nierfalen, diabetes type 2. Het laatst jaar was het moeilijkste jaar, gekluisterd zijn aan de rolstoel, valpartijen, etc. Je autonomie verliezen. Toch nog geheel onverwachts was hij besmet geraakt met het coronavirus en op bijna 89 jarige leeftijd overleed hij op 18 april 2021 in het bijzijn van zijn vrouw en dochter.

Kees was een trouwe bezoeker van de contactdagen van de Vereniging van Oud-leerlingen van de SCJ.