button-muziek

button-link

Theo van der Meij

Theo van der Meij fotoTheo van der Meij werd op 17 april 1949 in Sassenheim geboren en overleed op 23 juli 2021 in het ziekenhuis in Rotterdam. Op 7 mei jl. heeft hij het sacrament der zieken ontvangen, welke toegediend werd door pater Wilbert Bekedam scj.
Theo begon in 1961 aan zijn SCJ-studie op het Juvenaat in Bergen op Zoom en beëindigde deze daar in 1965. Na het Juvenaat begon hij als 1e bediende bij een bank en werkte zich in de loop van de tijd op tot directeur. Op zijn 45e jaar besloot hij weer om te gaan studeren en studeerde op zijn 50e af op de UVA in fiscaal recht.
Hij is toen gaan werken op de fiscale afdeling van de ASR in Rotterdam.
In zijn vrije tijd was Theo bestuurslid en penningmeester bij Humanitas Lansingerland, waar hij met een scherp financieel inzicht een grote bijdrage geleverd heeft.
Theo laat een partner,  twee zonen, schoondochter en twee kleinkinderen achter.

 Het gedicht op de rouwkaart kenmerkte zijn leven.

 

Nooit meer

Nooit meer kip van de bbq met een blikje in zijn kont
Nooit meer mergpijpjes, glacees of gevulde koeken
Wat was ik dot op eten en snoepen
Noort meer een koud glas bier aan mijn mond

Nooit meer strijden tegen onrecht
Nooit meer een rechtzaak of geschil
Ult rechtvaardigheidsgevoel maar ook voor eigen bestwil
Dit was mijn laatste gevecht

Nooit meer met mijn schattie op de bank
Nooit meer genieten van klein geluk
In mijn leven een prachtig hoofdstuk
Zoveel liefde om mij heen
Daarvoor iedereen mijn dank

Nooit meer op zaterdag tangs het veld
Nooit meer de kans om mijn kleinkinderen te zien opgroeien
Te aanschouwen, te bewonderen terwijl ze bloeien
Heb lief, geniet en vergeef dat is alles wat telt

lk ben gestorven, maar leelfvoort In mijn zonen
Waar ik evenveel van hield, geen was favoriet
lieve mensen het enige wat ik vraag, vergeet mij niet
Geniet van het leven,elke dag
Want iedereen balanceert op een dun koord

Theo

 

Wim van Mulligen

Wim van Mulligen foto 002Wim werd op 14 juli 1947 in Voorschoten geboren en overleed aldaar op 21 juli 2021.

In 1959 begon Wim op het Juvenaat in Bergen op Zoom aan zijn scj-opleiding , welke hij in 1962  beëindigde.
Na zijn studie psychologie heeft hij in Voorschoten een eigen praktijk als klinisch psycholoog  en trainer/psychotherapeut opgericht.
Twintig jaar geleden startte Wim samen met Ard Nieuwenbroek de tweejarige opleiding
contextuele leerlingbegeleiding. Hij verzorgde voor het opleidingsinstituut Ortho Consult  vele inspirerende trainingsdagen. Zijn bijdrage is van grote betekenis geweest voor de ontwikkeling van de contextuele benadering .
Mede van zijn hand kwam het boek “Tussen thuis en school”.
Wim laat naast zijn partner drie kinderen en acht kleinkinderen achter.

De uitvaart heeft op 24 juli 2021 in kleine kring plaatsgevonden.

 

 

Kees van Dongen

kees van DongenKees werd geboren in Amsterdam op 14 juli 1932 als tweede kind in een traditioneel katholiek  gezin van 5 kinderen. Zijn vader was schoenmaker en had een winkel in de Koperen Knopenbuurt (Staatsliedenbuurt) aldaar.
Hij genoot Lager Onderwijs bij de broeders van Saint-Louis van 1 september 1938 tot 1944.
Na de lagere school ging hij naar de voorbereidende klas seminarie bij de broeders van Huijbergen te Bergen op Zoom en ging vervolgens in 1946 naar het gymnasium op het Juvenaat H. Hart eveneens in Bergen op Zoom. Na het gymnasium bracht hij zijn postulaat en noviciaat door bij de priesters van het H. Hart te Asten en op  september 1954 trad hij in bij de congregatie van de SCJ. Hij zette zijn studie voort. Hij volgde twee jaar filosofie en een jaar theologie te Liesbosch (bij Breda), waarna hij het tweede, derde en vierde jaar theologie afrondde in Nijmegen.
Op 19 juli 1959 werd hij door bisschop Bekkers tot priester gewijd.

Na zijn priesterwijding deed hij  het vijfde praktijkjaar jaar theologie te Amsterdam en werd parochie-assistent in de parochie van Onze Lieve Vrouwe van Altijddurende Bijstand in Amsterdam. Hierna werd hij benoemd als directeur bij een van de clubhuizen van de Katholieke Stichting voor Gezin en Jeugd. Eerst voor het clubhuis Ricardo te Smeetsland en later bij clubhuis de Kraal in Crooswijk. Eind 1971 besloot hij uit te treden en ging wonen in Papendrecht.

Op 30 maart 1972 werd het burgerlijk huwelijk met José Rost gesloten op het stadhuis te Papendrecht. En op 4 juli 1972 vond met toestemming van bisschop Janssen het kerkelijk huwelijk in Stella Maris te Rotterdam plaats, ondanks dat er geen dispensatie was verkregen. Op 13 september 1974 werden we verblijd met onze dochter Jacqueline in het ziekenhuis te Dordrecht

Kees besloot het clubhuiswerk te verlaten en ging opbouwwerk studeren aan de Katholieke Sociale Academie in Den Haag en wij verhuisden naar Vlaardingen. In maart 1976 werd Kees benoemd tot functionaris bij de Algemene Stichting Raad voor het Ouderenwerk, voor het Dienstencentrum de Valkenhof in Vlaardingen-West. Op 8 mei 1992 ging hij met de Vervroegde Uittreding.(V.U.T)
Hierna ging Kees niet op zijn lauweren rusten en was actief in het vrijwilligerswerk. En omdat het bloed kruipt waar het niet gaan kan, waren het taken die toch met zijn achtergrond te maken hadden zoals bijvoorbeel secretaris Commissie Pastoraal voor de Katholieke  Bond voor Ouderen Zuid-Holland, leider gespreksgroep in het verzorgingshuis de Meerpaal, parochiebestuurslid voor de liturgie, lid werkgroep Woord- en Gebedsdiensten.
Vooral zijn vrijwilligerswerk werd hij in 2013 begiftigd met de Laurentiuspenning van het bisdom Rotterdam. In 2014 stopte hij met al zijn vrijwilligersactiviteiten, want je moest stoppen op je hoogtepunt vond hij.
De laatste jaren van zijn leven kwamen er steeds meer kwalen bij als hartfalen, nierfalen, diabetes type 2. Het laatst jaar was het moeilijkste jaar, gekluisterd zijn aan de rolstoel, valpartijen, etc.  Je autonomie verliezen.  Toch nog geheel onverwachts was hij besmet geraakt met het coronavirus en op bijna 89 jarige leeftijd overleed hij op 18 april 2021 in het bijzijn van zijn vrouw en dochter.

Kees was een trouwe bezoeker van de contactdagen van de Vereniging van Oud-leerlingen van de SCJ.

Wenny Poortman

Wenny Poortman 1Boudewijn Poortman, beter bekend als Wenny, werd geboren op 18 november 1947 in Tjimahi Indonesië. Hij was de oudste van een gezin van 10 kinderen. In zijn achtste levensjaar maakten zijn ouders, broertjes en zusjes de overtocht naar Nederland. Van de warme tropen naar het koude kikkerlandje. In Indonesië zat Wenny op de Nederlandse school. In Nederland kon hij dus goed meekomen. Vanaf zijn twaalfde volgde hij het Gymnasium op het Juvenaat in Bergen op Zoom. Na het Gymnasium afgerond te hebben in 1966, heeft hij nog kort gewerkt bij de Waterstaat en bij Enka. Voor de liefde verhuisde hij naar Dordrecht. In Dordrecht kwam hij te werken bij Krohne Altometer als Research en Developer voor flowmeters. Hij bleef hier tot en met zijn pensioen.  

Op zijn 24ste is hij getrouwd met Marie Bollebakker. Hij heeft 2 kinderen Brenda en Sabrina en vijf kleinkinderen. In zijn vrije tijd hield Wenny zich vooral bezig met muziek maken, filmen en badminton spelen. Na zijn pensioen struinde hij de verschillende pasar malams af met zijn eigen band Pacific Malihini. In de laatste fase van zijn leven heeft hij een band opgezet bij een buurthuis om mensen uit de wijk met elkaar te verbinden. Hij was een familieman die hield van mensen en van muziek maken. Helaas overleed Wenny veel te vroeg aan de gevolgen van alvleesklierkanker. Hij is overleden op 4 februari 2020

Gerard Marissink

Gerard MarissinkGerard [Geert] Marissink werd op 10 mei 1948 in Raalte geboren en overleed op 7 januari 2021 in Raalte.
Na de lagere school gaat hij in 1960 naar het Juvenaat te Bergen op Zoom, omdat hij graag missionaris wilde worden. Na enige jaren heeft hij zijn SCJ-opleiding voortgezet op
St. Gerlach te Heer en heeft deze in 1966 vanuit het broedernoviciaat Maria Koningin in Helmond beëindigd.
Hij vertelde later, dat hij  op St. Gerlach ’s-avonds op zijn bed vaak een opgevoerde Kreidler langs hoorde komen. Hij dacht als ik hier blijf, krijg ik later nooit zo’n mooie brommer.


Toen hij weer in Raalte was, ging jij werken bij Texaco benzinestation en de mooie brommer was er snel. De brommer werd een motorfiets en daarmee reed hij vaak naar Zuid-Limburg, langs Heer en vooral naar de streek rond Epen. Maar hij kwam ook vaak bij de trainingen op het TT-circuit te Assen.
Hij ging in Raalte werken als stoffeerder, vooral voor de secure klussen . En later voor een gerenommeerde woninginrichting in Zwolle, waar hij zijn vrouw Janny leerde kennen.
Samen kregen zij twee kinderen en drie kleinkinderen.
Inmiddels werkte hij als schaderegelaar bij Woudsend Verzekeringen. Maar in die tijd volgde hij in de avonduren opleidingen en rond zijn veertigste werd hij bouwkundig ingenieur.
Bij Woudsend kreeg hij een functie om door het hele land gebouwen te inventariseren voor de risico's van schade voor brand en storm. 
Hij was erg trots op zijn gezin, erg secuur , had gevoel voor humor ,maar was ook zeer zorgzaam.

Ad van den Ende

Ad van den EndeAd van den Ende werd op 16 december 1938 geboren als jongste van zes kinderen in Den Hoorn en overleed op 8 februari 2021 in de leeftijd van 82 jaar in IJsselstein.
Op 12 jarige leeftijd begon hij in 1951 aan zijn SCJ-opleiding op het Juvenaat te Bergen op Zoom en beëindigde deze in 1965 – één jaar voordat hij priester gewijd zou worden – vanuit Nijmegen.


Tijdens zijn theologiestudie behaalde hij het gymnasiumbèta- diploma. Ad ging in Delft scheikunde, met bevoegdheid voor wis- en natuurkunde, studeren en rondde in 1971 deze studie als scheikundig ingenieur af. Hij werd scheikundeleraar in Rotterdam en leerde via de school zijn vrouw Anje kennen. Samen hebben zij twee kinderen en twee kleinkinderen, waar hij zeer trots op was. Tot zijn 59e heeft hij lesgegeven en is toen met pensioen gegaan.


Omdat in 1971 scheikunde nog geen examenvak was, kwam hij in de gelegenheid om met pater Siem Schotte SCJ naar Kameroen te gaan. Dit hele reisverhaal staat op zijn website hier .

Hij ontdekte dat je bij Bibliotheca Augustana  veel Giekse en Latijnse teksten kan downloaden, ook van het Oude en Nieuw Testament. Dat was voor hem de aanleiding om de evangeliën van Marcus te vertalen en een antwoord te geven op veel vragen waar theologen geen redelijk antwoord op weten. Dit alles resulteerde in het schrijven van een boek “Jezus in historisch perspectief “
In Loopmare 169 is een artikel gepubliceerd met als titel “Het hart heeft weet van … “, waarin Jos Wilhelmus een uitgebreid gesprek heeft met Ad. 
Samen met zijn vrouw heeft Ad in vele landen met de caravan rondgezworven en zij namen dan altijd de fietsen mee. Vanwege een spierziekte fietste hij vele jaren op een driewieler en hij zei dan vaak “Je kunt nergens zo mooi fietsen als hier in IJsselstein” .