Boudewijn Poortman, beter bekend als Wenny, werd geboren op 18 november 1947 in Tjimahi Indonesië. Hij was de oudste van een gezin van 10 kinderen. In zijn achtste levensjaar maakten zijn ouders, broertjes en zusjes de overtocht naar Nederland. Van de warme tropen naar het koude kikkerlandje. In Indonesië zat Wenny op de Nederlandse school. In Nederland kon hij dus goed meekomen. Vanaf zijn twaalfde volgde hij het Gymnasium op het Juvenaat in Bergen op Zoom. Na het Gymnasium afgerond te hebben in 1966, heeft hij nog kort gewerkt bij de Waterstaat en bij Enka. Voor de liefde verhuisde hij naar Dordrecht. In Dordrecht kwam hij te werken bij Krohne Altometer als Research en Developer voor flowmeters. Hij bleef hier tot en met zijn pensioen.  

Op zijn 24ste is hij getrouwd met Marie Bollebakker. Hij heeft 2 kinderen Brenda en Sabrina en vijf kleinkinderen. In zijn vrije tijd hield Wenny zich vooral bezig met muziek maken, filmen en badminton spelen. Na zijn pensioen struinde hij de verschillende pasar malams af met zijn eigen band Pacific Malihini. In de laatste fase van zijn leven heeft hij een band opgezet bij een buurthuis om mensen uit de wijk met elkaar te verbinden. Hij was een familieman die hield van mensen en van muziek maken. Helaas overleed Wenny veel te vroeg aan de gevolgen van alvleesklierkanker. Hij is overleden op 4 februari 2020. 

Gerard [Geert] Marissink werd op 10 mei 1948 in Raalte geboren en overleed op 7 januari 2021 in Raalte.
Na de lagere school gaat hij in 1960 naar het Juvenaat te Bergen op Zoom, omdat hij graag missionaris wilde worden. Na enige jaren heeft hij zijn SCJ-opleiding voortgezet op
St. Gerlach te Heer en heeft deze in 1966 vanuit het broedernoviciaat Maria Koningin in Helmond beëindigd.
Hij vertelde later, dat hij  op St. Gerlach ’s-avonds op zijn bed vaak een opgevoerde Kreidler langs hoorde komen. Hij dacht als ik hier blijf, krijg ik later nooit zo’n mooie brommer.

Toen hij weer in Raalte was, ging jij werken bij Texaco benzinestation en de mooie brommer was er snel. De brommer werd een motorfiets en daarmee reed hij vaak naar Zuid-Limburg, langs Heer en vooral naar de streek rond Epen. Maar hij kwam ook vaak bij de trainingen op het TT-circuit te Assen.
Hij ging in Raalte werken als stoffeerder, vooral voor de secure klussen . En later voor een gerenommeerde woninginrichting in Zwolle, waar hij zijn vrouw Janny leerde kennen.
Samen kregen zij twee kinderen en drie kleinkinderen.
Inmiddels werkte hij als schaderegelaar bij Woudsend Verzekeringen. Maar in die tijd volgde hij in de avonduren opleidingen en rond zijn veertigste werd hij bouwkundig ingenieur.
Bij Woudsend kreeg hij een functie om door het hele land gebouwen te inventariseren voor de risico's van schade voor brand en storm. 
Hij was erg trots op zijn gezin, erg secuur , had gevoel voor humor ,maar was ook zeer zorgzaam.

Ad van den Ende werd op 16 december 1938 geboren als jongste van zes kinderen in Den Hoorn en overleed op 8 februari 2021 in de leeftijd van 82 jaar in IJsselstein.
Op 12 jarige leeftijd begon hij in 1951 aan zijn SCJ-opleiding op het Juvenaat te Bergen op Zoom en beëindigde deze in 1965 – één jaar voordat hij priester gewijd zou worden – vanuit Nijmegen.

Tijdens zijn theologiestudie behaalde hij het gymnasiumbèta- diploma. Ad ging in Delft scheikunde, met bevoegdheid voor wis- en natuurkunde, studeren en rondde in 1971 deze studie als scheikundig ingenieur af. Hij werd scheikundeleraar in Rotterdam en leerde via de school zijn vrouw Anje kennen. Samen hebben zij twee kinderen en twee kleinkinderen, waar hij zeer trots op was. Tot zijn 59^e heeft hij lesgegeven en is toen met pensioen gegaan.

Omdat in 1971 scheikunde nog geen examenvak was, kwam hij in de gelegenheid om met pater Siem Schotte SCJ naar Kameroen te gaan. Dit hele reisverhaal staat op zijn website hier .

Hij ontdekte dat je bij Bibliotheca Augustana  veel Giekse en Latijnse teksten kan downloaden, ook van het Oude en Nieuw Testament. Dat was voor hem de aanleiding om de evangeliën van Marcus te vertalen en een antwoord te geven op veel vragen waar theologen geen redelijk antwoord op weten. Dit alles resulteerde in het schrijven van een boek “Jezus in historisch perspectief “
In Loopmare 169 is een artikel gepubliceerd met als titel “Het hart heeft weet van … “, waarin Jos Wilhelmus een uitgebreid gesprek heeft met Ad. 
Samen met zijn vrouw heeft Ad in vele landen met de caravan rondgezworven en zij namen dan altijd de fietsen mee. Vanwege een spierziekte fietste hij vele jaren op een driewieler en hij zei dan vaak “Je kunt nergens zo mooi fietsen als hier in IJsselstein” .