Op 25 febrari 2017 is Henny van Riel uit/in Waalwijk overleden. Hij studeerde aan het Juvenaat H. Hart van 1953 tot 1958.

Zij familie heeft zijn nagedachtenis als volgt verwoord:.

Een bijzondere man is van ons heengegaan. Jij, de levensgenieter die gelukkig was met eenvoudige dingen, die genoot van wat de natuur ons te bieden heeft. Altijd stond je voor ons en vele anderen klaar. Daarom was het makkelijk om van je te houden.
Je groeide op als zevende in een gezin van negen kinderen. Als jonge tiener was je
enkele jaren in een juvenaat in Bergen op Zoom. Je trouwde met je grote liefde Greet met wie je meer dan vijftig jaar samen bent geweest. Jullie kregen twee kinderen en vijf kleinkinderen, allemaal jongens. Wat was je trots! Je hebt ze ontelbare mooie herinneringen nagelaten.

Bijna 25 jaar werkte je in de textielindustrie. Daarna volgde je je passie door samen met Greet een kiosk met bloemen en planten te beginnen in het zieken-huis in Waalwijk.
Kenmerkend was je droge humor, waarmee je vele mensen voor je hebt kunnen winnen. Door je brede kennis en ruime interesse was je prettig in de omgang.

Na het bericht dat je ongeneeslijk ziek was, heb je je snel herpakt en gedaan waar je goed in was: Genieten! Vele vrienden kwamen langs of namen je mee. In de korte tijd die je nog restte heb je een aantal bijzondere uitstapjes gemaakt. Je laatste weken heb je heel bewust afscheid kunnen nemen van vrienden en je gezin. Gesterkt door de laatste sacramenten en in het bijzijn van dierbaren ben je aan je finale reis begonnen. In onze harten leef je verder. Je laatste woorden waren: “Dank je wel” en dat is ook wat we jou willen zeggen!

Op 18 januari 2017 is Toon Hesius uit Lierop overleden. Toon was student op Christus Koning te Helmond van 1951 tot 1954.

Geboren en getogen op 't Eindje kwam zijn leven tot bloei. De liefde voor de dieren kreeg hij van huis uit mee. Koeien, kippen, varkens, schapen maar vooral de hond en paarden behoorden tot zijn topfavorieten.Zijn leven lang zijn dieren verzorgd in de
wei op 't Eindje. Met z'n blauwe overal aan en z'n petje op was hij helemaal in zijn sas.De lente was zi)n favoriete jaargetijde,
bomen weer volop in bloei, dartelende lammetjes en weer uitzien naar een veulentje.
Thuis werd hij in de watten gelegd door zijn Anneke. Hij was trots ap 'z'n goeike', de kinderen maar zeker ook op zijn kleinkinderen. '!k ben de rijkste mens van Lierop', zei hij altijd. ledereen was er welkom/ voor iedereen had hij altijd een
goed woordje. Hij was een praatjesmaker.

Hij kreeg veel kracht door zijn geloof en zette zich in voor de parochie op allerlei gebied. Veertig jaar lang heeft hij de kerststal
mee opgebouwd. Vele uitvaarten begeleid als acoliet samen met z'n 'grote vriend' de pastoor.
Zingen bij A Capella was zijn lust en zijn leven. Maar ook als hij niet zong wist hij vaak de juiste noot te raken.

Op 29 maart 2017 is Joop Marrevee uit Schiedam overleden. Joop studeerde van 1946 tot 1952 in het Juvenaat te Bergen op Zoom en in het noviciaat tt Asten.

Joop (Joannes Petrus Marie) Marrevee is op 2 december 1932 geboren in de Kortlandstraat te Schiedam. Zijn vader was huisschilder. Het gezin bestond uit vader, moeder en 11 kinderen (9 jongens en 2 meisjes).

Van 1946 tot 1952 heeft hij op het kleinseminarie in Bergen op Zoom doorgebracht. Als hij al een werkelijke roeping had tot priester, dan is hij die definitief verloren toen hij zijn latere vrouw, Miep Swartjes, (beter) leerde kennen. Miep was 4 weken eerder dan hij geboren in dezelfde Kortlandstraat.

In april 1960 zijn zij getrouwd en in Steensel in Noord-Brabant gaan wonen. Joop werkte toen inmiddels al enkele jaren bij Philips in Eindhoven, eerst bij de divisie Licht, maar later op het Rekencentrum, waar hij computerspecialist was.

In Steensel zijn de 2 kinderen, Ingrid en Rob, geboren.Het gezin is na wat omzwervingen in Eindhoven gaan wonen. Joop heeft het altijd zeer naar zijn zin gehad in Brabant en ook bij Philips. In de najaren van zijn carrière zijn Joop en Miep weer in Schiedam gaan wonen, om dichter bij de familie te zijn, maar Joop is in Eindhoven blijven werken en heeft een paar jaar op en neer gereisd per trein tot hij met vervroegd pensioen kon.

In Schiedam heeft hij zijn liefde voor het cricket (en met name voor de plaatselijke cricketvereniging Excelsior 20) weer opgepakt en is uitgegroeid tot de grootste fan die de club en het nationale cricketteam ooit hebben gekend. Elke zondag kon men hem vinden op het cricketveld om Excelsior aan te moedigen, en samen met Miep, maar later ook alleen, is hij de hele wereld afgereisd om het nationale elftal te zien spelen.

Toen Miep in februari van dit jaar is overleden, had het leven voor Joop geen zin meer en 6 weken later is ook hij vredig ingeslapen.