Gerard Maas is op 13 januari 1943 in Helmond geboren en overleed op vaderdag - zondag 16 juni 2019 - in het bijzijn van zijn gezin.

In september 1955 is Gerard begonnen op het Broederjuvenaat in Sittard aan zijn SCJ-studie , welke hij beëindigde in 1957.

In 1962 is Gerard begonnen aan zijn loopbaan bij het toenmalige staatsbedrijf PTT (nu PostNL). Begonnen als postbode, doorgestroomd naar loketbeambte, beheerder en de laatste jaren als inspecteur. In zijn vrije uren was Gerard vrijwilliger bij het PKF (Personeel- en Kinderfonds). Meer dan 25 jaar als leider en een tijd ook als hoofdleider heeft hij kampen gedraaid voor de kinderen van het personeel van de PTT.

In 2002 ging Gerard na 40 trouwe dienst in de VUT.

In zijn vrije tijd heeft hij zitting genomen in diverse besturen meestal als penningmeester.

Samen met zijn vrouw genoot Gerard de laatste paar jaren van het leven en van hun kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen.

Helaas werd Gerard in oktober 2018 ziek, in de door Gerard genoemde reservetijd, heeft hij genoten van deze tijd en nog de kans gehad om nieuwe herinneringen te maken!

Gerard heeft de leeftijd van 76 bereikt.

Op 18 maart 2019 is Harry in Helmond overleden.

Harry is op 30 oktober 1936 als 3e in een gezin van 4 kinderen in Asten geboren.

Na de kleuter- en jongensschool en één jaar Mulo is hij in september 1948 op het Missiehuis Christus Koning aan zijn SCJ-studie begonnen en beëindigde deze in 1950. Nadien heeft hij nog de Mulo gevolgd en is daarna – zoals hij het omschrijft - in het interessante grensdorp
Baarle - Nassau – Hertog de “kweekschool” gaan volgen.
Via zijn oom Gerard in Heusden begon zijn onderwijzersloopbaan. Via Waalwijk kwam hij in Breda terecht, waar hij overdag lesgaf en ’s avonds de kunstacademie volgde.
Na Asten , Amsterdam is hij weer naar zijn geboortedorp Asten verhuisd waar hij van 2 wevershuisjes één mooie woning maakte. Naast zijn schoolwerkzaamheden zette Harry zich voor vele zaken in zoals het opzetten van een documentatiecentrum, het runnen van een schoolkrant enz.

Na zijn pensionering schreef hij historische stukjes in plaatselijke en regionale dagbladen, heeft meegewerkt aan een herdenkingsboek t.g.v. het 100-jarig bestaan van de parochiekerk. Maar hij gaf ook rondleidingen, gaf nog les en ging handwerken exposeren.
Onderwijl ontwikkelde hij een bijzondere hobby, namelijk het verzamelen van allerlei exotische voorwerpen – vaak van religieus van aard – en later zijn beroemde kerstgroepen.
Hij bezat honderden kerstgroepen uit allerlei landen, van allerlei materialen en van verschillende tijden. In de Kersttijd exposeerde hij deze in diverse musea.
Na zijn reis naar Colombia werd in december 2018 bij hem hartfalen vastgesteld.

Op 23 maart heeft vanuit zijn Astense parochiekerk – waar hij zo trots op was - de kerkelijke uitvaart plaatsgevonden.

Op 23 juli 2019 is Theo Pollemans in Oudewater overleden.

Theo is op 1 april 1930 als jongste in een gezin van vijf zonen in Oude-Tonge geboren.
Als kind ontfermt hij zich over zijn duiven, die hij als hobby houdt.
In 1943 begon hij zijn SCJ-studie – vanwege de oorlog – in Aarle-Rixtel en beëindigde deze in 1948 vanuit het Juvenaat in Bergen op Zoom.
Inmiddels was het gezin – gedwongen door de Duitse bezetter – verhuisd naar Breda , waar Theo zijn onderwijsakte behaalt na eerst een korte tijd werkzaam te zijn  geweest bij een assurantiekantoor.  Hij start zijn onderwijscarrière aan de meisjes-ulo te Breda, waar hij
Ria Spitters leert kennen. Hij vervolgt zijn loopbaan als meester in het basisonderwijs . Sinds 1962 is hij schoolhoofd, eerst in Ledeacker (gemeente Oploo) en vervolgens in Oudewater.
In 1962 trouwen Theo en Ria en uit hun huwelijk worden 3 zonen geboren.
In Oudewater is hij dirigent van het herenkerkkoor Sint Caecilia, maar zijn vrije tijd besteedt hij o.a. aan het schrijven van boeken, het samenstellen van tentoonstellingen en het houden van geschiedkundige en literaire lezingen. Theo bezit een grote maatschappelijke betrokkenheid, zo is hij mede-oprichter van een plaatselijke politieke partij, mede-kartrekker van o.a. de peuterspeelzaal, bibliotheek en Geschiedkundige Vereniging Oudewater.
Voor al zijn diensten ontvangt hij eind jaren negentig een Koninklijke onderscheiding.
Maar nog meer verguld was hij van zijn schoondochters en zijn 4 kleinkinderen.
Na zijn pensionering maakte hij vele langeafstandswandelingen, maar was ook betrokken bij De Wulverhorst, als rolstoelrijder en koffieschenker.
Aan zijn pad komt op de respectabele leeftijd van 89 jaar een einde.

Met een knipoog naar de titel van een van zijn boeken: Ach ja…. Zo was Theo Pollemans