Aangekomen in Castricum, de woonplaats van Gosse Zoet, bleef mijn tas bij het uitstappen op de claxon hangen, waardoor ik me luid toeterend aankondigde. Gelukkig zag ik geen verbouwereerde gezichten verschijnen in de straat.

Eenmaal binnen bij Gosse maakte ik maar snel een foto van hem, zodat dat in elk geval geen bijkomende verstoringen zou geven, al duurde het even een goede hoek uit te kiezen.

En daarna maar snel aan de koffie met een stroopwafel. Lekker.

Lees het hele verhaal van Gosse Zoet  hier