Kees is op 16 augustus 1938 in Bergen op Zoom geboren

en op 5 december 2022 in Breda gestorven.

In 1951 begon hij aan zijn SCJ-studie op het Juvenaat te Bergen op Zoom, welke hij in 1954 beëindigde.

Onderstaand de tekst van zijn gedachtenisprentje

Kees had een sterk karakter; zijn sterrenbeeld was leeuw. Hij was perfectionistisch en eigengereid, wat de omgang met hem soms bemoeilijkte. Als je hem beter leerde kennen, ontmoette je een zachtaardig, vriendelijk integer, attent en behulpzaam mens.

Zijn jeugd was traumatisch, in één jaar verloor hij zijn oudere broer en jongere zusje.

Hij was leergierig, vier jaar seminarie, hbs, tot en met doctoraal economie.
In zijn werk achtereenvolgens bank, accountantskantoor en HEAO Breda, zijn glorietijd. Door zijn enthousiasme , perfectionisme en volledige inzet verloor hij zichzelf , ten koste van ontspanning en relatie.
Met een tussenpose had hij vanaf 1975 een latrelatie met Jopie. Hij was een natuurmens, die lange fiets- en wandeltochten maakte en cultuurreizen met Jopie.
Thuis genoot hij van klassieke muziek.
Hij was spiritueel en was trouw in zijn contacten. Hij steunde allerlei sociale en religieuze doelen.
Nadat in 2006 de ziekte van Parkinson zich openbaarde, nam Jopie in 2011 de zorg voor Kees op zich, bijgestaan door familie van Kees en de laatste jaren ook door oud-collega Wim. Eerst nog in zijn appartement, maar in 2013 werd hij opgenomen in verzorgingshuis de “IJpelaar”. Als gelovig mens en omdat hij enorm gehecht was aan het leven, heeft hij de ziekte ondergaan tot aan totale aftakeling. Zijn sterk gestel heeft hem nooit in de steek gelaten. Ook zijn humeur bleef positief. Hij accepteerde zijn beperkingen. Hij was dankbaar voor contacten en voor de zorg die hij ontving in de “IJpelaar”.
Voorzien van het Sacrament der Zieken is hij op 5 december overleden; een longontsteking en trombosebeen werden hem fataal.
Een intens goed mens is heengegaan.
Kees, rust in vrede.