De Kersttijd is al weer voorbij, ook al zie ik hier en daar in tuinen en door de ramen van andere appartementen nog kerstversierselen en -lichtjes. En we hebben het nieuwe kaar ingeluid met of zonder veel gedoe terwijl we het moeten doen zonder de titel wereldkampioen-voetbal. Maar niet getreurd, sportliefhebbers: de hockeymannen van Nederland doen het in India zeer goed (tot nu toe)!  En van de vele goede voornemens die wij vanuit het oude jaar meenamen naar het nieuwe, zijn er al weer ongetwijfeld een aantal als sneeuw voor de zon verdwenen. En we zijn al weer zo gewend aan het nieuwe jaar dat het lijkt alsof “1 januari” al ik-weet-niet-hoelang geleden is. En op het wereldtoneel is eigenlijk niet veel veranderd: ellende in OekraÏne, in Iran, aanslagen her en der, en in ons land kabaal vanwege het onderwerp “stikstof”, waarschuwingen voor felle natuurbranden en helaas ook al weer een schietincident met dodelijke afloop.

Maar Carnaval is op komst en – hier in Breda – is het zo langzamerhand een gespreksonderwerp waar je niet onder uit kunt: op het sportveld, in familiekring, op het werk, in de plaatselijke krant, en zelfs in de kerk.

Carnaval, vastenavond, aswoensdag, de veertigdagentijd en..... Pasen!  Dat is leven, sterven, opstaan! Dat laatste wil ik hier graag in de aandacht brengen. Daar houd ik het voorlopig bij!

                                                                                                                                                           Chris van Gool